සිරකරුවොත් මනුෂ්යයෝය

වෙනද මෙන්ම ඉර පයලා 

තවත් දවසක් අඩු වෙලානේ 

ඒ උනාට තවත් දවස් අටසිය ගානක් තියෙනේ

මට මතකයි එදා දවස 

කන්න මුකුත් තිබ්බේ නෑනේ

මගේ පොඩි උන් ටික බඩ ගින්නේ

අඩන අයුරු මට අහුනනේ

මගේ නෝනා මගේ දිහා දුකින් බැලුව මට මතකයි 

ඒ උනාට මගේ අතේ සතයක් වත් තිබුනේ නෑනේ 

අතට ගත්ත කමිසය මම යන ගමන්ම ඇගට දැම්ම 

හන්දියේ කඩයට යන විට 

පොල් ගෙඩියක් ඇස ගැටුනා 

පොල් ගෙඩියත් අතට අරන් කඩයට යන්නට ගියානේ 

පොල් ගෙඩියට හාල් සේරුවක් අරගෙන මම ආවනේ

නෝනා මොනාදෝ කරලා පොඩි එවුන්ට කන්න දුන්න

අපි දෙන්නත් ඉතුරු වෙච්ච දං කුඩු ටික කාල දැම්ම 

ටිකක් හවස් වෙද්දී මෙන්න පොලොසියෙන් ගෙදර ආව 

පොල් ගෙඩියක  හොර කමකට මාව කුදලගෙන ගියානේ 

පොඩි එවුනුයි මයේ නොනයි හොදටම ඇඩුවා මතකයි

ඒ උනාට මෙච්චර කල් මන් තනියෙන් කවුරුත් නෑ

අද උදේම මට එළියේ වැඩ කරන්න තියනවාලු

ජේලර් මහත්තයා ඇවිත් දෙකක් ඇනල කියලා  ගියා

ඔන්න ඉතින් එළියේ මම වැඩ කරමින් ඉන්නා විට 

පොඩි එකෙක් මාව දැකල මෙහෙම අහපි අම්මාගෙන්

"අම්මේ අම්මේ අර මාම ඇයි දම්වැල් දාගෙන ඉන්නේ"

පොඩි එකාට අම්මා කියපි

"ඕකා මහා මිනිමරුවෙක් ඒ හින්ද තමයි ඔහොම"

පොඩි එවුන්ගේ බඩගින්නට පාරේ තිබ්බ පොල් ගෙඩියක් 

කඩේට දී හාල් සේරුවක් ගැනීම මරණයක්ද?

මිනිස්සු මැරු මිනිමරුවොයි බැංකු කඩපු කබ්බ හොරුයි

රට ගෙනියයි යස අගෙට තියන ජාති හොරකං කර  

පොඩි එකාගේ බඩගින්නට පාරේ තිබ්බ පොල් ගෙඩියක් 

කඩේට විකුනපු වරදට මම හිරෙලු පස් අවුරුදු 

ඇස දෙක කදුලින් තෙත් වෙයි මගේ පොඩි උන් මතක් වෙලා 

ඇස් පිහදාගෙන බලද්දී නෙත ගැටුනා යස වදනක් 

"සිරකරුවොත් මනුෂ්යයෝය"