Sunday, 7 August 2011

අම්මා

වියලි පොලවට
දිය පොදකි නුඹ
ඉරි වැටුන බිම 
සාර කරවන 
අඳුරු අහසෙහි 
සද මඩල නුඹ
අදුරු අහසම
එලිය කරවන 
වචන පෙළකට
තනුව වෙයි නුඹ 
හිතම සනසන 
ගීත බිහිවන 

මගේ ආදර මෑනියයි නුඹ 
මගේ දිවියම එලිය කරවන 
 
ලිවුවේ MaRLaN ලියද්දි ඔරලෝසුවේ වෙලාව 20:21
Labels: ,

7 comments:

  1. සංකල්ප8 August 2011 at 09:07

    අම්මගේ ආදරේ. නිමක් නැත.

    ReplyDelete
  2. MaRLaN8 August 2011 at 09:11

    අනිවා අයියේ... ඒ ආදරෙට සම කරන්න පුලුවන් මුකුත්ම නෑ

    ReplyDelete
  3. Podi Kumarihami8 August 2011 at 09:27

    මෙලොව ඇති ලොකුම සම්පත, සැනසුම, පිහිට, ඇයයි.
    මේ කවි පෙල දකින ඇයට මොන තරම් සතුටක් දැනෙයිද?

    ReplyDelete
  4. MaRLaN8 August 2011 at 09:29

    ඒකනම් ඇත්ත පො.කු. අක්කෙ... ඒත් මේ කවිය කෝමද අම්මට පෙන්නන්නේ... ෆෘට් සැලඩ් එක දැක්කොත් ඔක්කොම ඉවරයි....

    ReplyDelete
  5. සීතල අයියා8 August 2011 at 16:12

    කියලා තියෙන එකනම් සහතික ඇත්ත...

    ReplyDelete
  6. පිණිබිඳු...9 August 2011 at 13:56

    සුදු බත් ඉතුරු කර දංකුඩම වළඳන...

    ReplyDelete
  7. හිම හංසි23 August 2011 at 08:01

    ලස්සනයි අය්යේ.අම්ම තරම් අපිට ආදරේ කරන්න වෙන කාටවත්ම බෑ කියලයි මම නම් හිතන්නෙ

    ReplyDelete

Subscribe to: Post Comments (Atom)