අහිමි...

නොතැවෙන්න 

නුඹේ අප්‍රාණික 

පියාපත් දෙස බලා

සැනසෙන්න

පියැබිය නොහැකි වුවත් 

දිවිය හැකි නිසා

නුඹේ දෙපයින් 
අනන්තයට උව...

-පියාපත් අහිමි කුරුල්ලකුට උපදෙසක්- 

පින්තූරය:http://www.fws.gov/northeast/pipingplover/images/bw_wing.gif

නොකියමි නුඹ කවුරුන්ද යන වග

විදියේ පහන යට

එන තෙක් ඔහු 

ඉදී ඔබ බලාන 

දෙන්නට අහරක් 

කුසගිනි වූ "ඔහුට" 

අත පය පන නැති උනත් 

අත නොහරී නුඹ 

එලිය වැටුන විට 

ලැබුවත් ගැරහුම්

අදුරු ලොව තුල 

රැජිනියකි...

විකුණුවත් නුඹ නුබවම 

නැත කහටක් නුඹේ හිතේ 

වැරැද්ද නුඹෙද?

නුඹ ගැන ලියු මගේද?

නැතිනම් පහස ලබා 

නුඹටම ගරහන 

උන්ගේද? 

පිනතූරය: http://farm3.static.flickr.com/2674/4538906436_eb5742a0e1.jpg

ඉක්මන

අතැර අප සැම දමා 

ගියා නුඹ දුර ගමන් 

හිතුවේ නෑ නේද නුඹ 

අපේ හිත රිදෙන වග

 

මතකයේ අප කෙරූ

සැම දේම ඇදෙනවා 

හිතන්නත් පෙර අපේ 

ඇස් කදුළු හලනවා 

ලොවි ගහ

හිදිමි මම තවම

ලොවි ගහ යට ඉඳ

එන තෙක් නොව නුඹ

වැටෙන තෙක් රතු ලොවි ගෙඩිය 

කඩන්ට මට බැරිය 
උසයි ගස හයිය නැත 
ඉතින් ඉදිමි මම
වැටෙන තෙක් මගේ ලොවි ගෙඩිය 


දැන් නම් බයයි මට
වටව ඇත කොලු රැල 
ගෙනියයිද මුන්ටික 
මගේ පුංචි රතු ලොවි ගෙඩිය 

විදීමද? විදවීමද?

හුදකලා වෙන්න හිතයි

හැම දෙකින්ම ඈත් වෙලා 

පියබන්නට මුළු විශ්වය පුරාවටම

විදින්නට ලෝකයම වෙනස්ව

තනිකම ජිවිතයම කරගන්න

සැහැල්ලු වෙන්න

නිදහස් වෙන්න

අතාරින්න හැම බැදිමක්ම

තනිවෙන්න 

අලුතෙන් ජීවිතය දකින්න 

හුදකලවූ  ලොවක අතරමන් වෙන්න 

විදින්න තනිකම ගෙවෙන හැම තප්පරයකම 

Trojan

නුඹ හරියට

ට්‍රෝජන් වයිරසයක් වගේ

හරී වැදගත් විදිහට පෙන්නලා

මගෙන් ගන්න තියන ඔක්කොමත් අරන්

සිස්ටම් එකම අවුල් කරලා 

මුකුත් නොදන්න ගානට ඉන්න

"උඹට සුභ උපන්දිනක් මිලර්"

කුමක් කියන්නද කුමක් ලියන්නද

කියා හිතාගන්නත් බෑ...

අවුරුද්දකට පෙර උඹට

උඹේ උපන්දිනට සුභ පැතුවා මතකයි

එත් අද?

නුඹ කොහිද?

හිතාගන්නත් බැරි වෙන්වීමක 

දුකක් හිතේ දගලනවා

අද 

සුභ පතන්නට නුඹ නෑ..

අද

විහිලු කරන්න නුඹ නෑ...

අද

විනෝද වෙන්න නුඹ නෑ...

අද 

අපි විතරයි..

උඹේ හිනාවේ මතකය විතරයි..

උඹ කරපු විහිළුවල මතකය විතරයි... 

උඹේ මතකයන් විතරයි...

අපි අද තනියෙන් උඹ නැතුව...

මොනා උනත් 

"උඹට සුභ උපන්දිනක් මිලර්"

හිස්...

හිතත් හිස්

හිතුවිලිත් හැරදමා ඇත මාව 

ගතත් හිස් 

ජීවිතය හැරදමා ඇත මාව

මමත් හිස්

මම කොහෙද දන්නේ නෑ මම තාම 

කුමක් මා කරන්නද 

හිතාගනු බෑ තාම

   

නොතේරෙයි මට

අතරමංව 

මරු කතරක

සොයාගත නොහැකිව

යායුතු මගක් 

දුටුව දිය පොදත්

මිරිගුවක් වූ කල 

කුමක් කරන්නද 

නොතේරෙයි මට 

අවුරුදු ගනන්

ඇවිද ආවත් 

තවම නොපෙනෙයි  

නිමාවක්

මගේ වැරැද්දද

මගේම කරුමෙද

කිමද මෙය

නොතේරෙයි මට 

මෝඩයා

පසක ගිනි අවුළුව 

උරයි නුඹ දුම් 

පිබියි අහසට 

ඉරු දුම් පොද 

හිතම ගිනි ගනී 

උරන විට නුඹ දුම්  

අඬයි නුඹේ දරුවන් 

බඩගින්න දැනී 

නොතෙරේද මේ අරුම 

උරන්නේ නුඹ තවම 

කිසිම වැදගැම්මකට නැති 

මෝඩයාගේ දුම් වැටිය 

නැගණියේ

උදේ පාන්දර

ඉර පායපු ගමන් 

වලාකුලක්වත් නැතුව 

කුඩේකුත් ඉහලන් 

සුදු ගවුමක් ඇදන්

ෆෝන් එක අතට අරන් 

පණිවිඩයක් කොටමින් 

යයි නුඹ හිමින් 

යන්නේ ඉගැනුමටනම්

ජංගමයක් කුමකටද

අවුවත් නැත්නම් වැස්සත් නැත්නම් 

කුඩයක් කුමකටද 

කාව රවටන්නද

කාට පෙනෙන්නද 

කුමක් කරන්නද 

නුඹ සැරසෙන්නේ 

"නැගණියේ"

වෙනසක්..

වෙනසට වෙනස් වෙන්නට උදවු කල චරිත් විතානගේ මිතුරාටත් ශ්‍රීමාලි ප්‍රනාන්දු නැගනියටත් මාගේ ස්තූතිය පුද කරනවා...